Praten over oorlog met je kind

Ook al wonen we op Curaçao, kinderen krijgen via social media, radio, vriendjes of gesprekken aan tafel berichten mee over onrust en conflicten in de wereld. Waar ze het ook oppikken, het kan spannend of beangstigend voelen. Daardoor komen er vaak vragen als:

Komt hier ook oorlog?

Komen er ook soldaten hierheen?

Wonen daar ook kinderen met papa’s en mama’s?

Wat moeten wij dan doen?

Wat kan ik vertellen bij welke leeftijd?

Per kind en per leeftijd is het verschillend hoe ze hierop zullen reageren en ook je reactie als ouders kan hier invloed op hebben. Wat je wel en niet bespreekbaar maakt hangt dus af van meerdere factoren. Kinderen in de leeftijd t/m 6 jaar leven nog in de ‘magisch-denken-fase’, wat betekent dat ze nog niet goed een onderscheid kunnen maken tussen echt en nep. Gezien de ontwikkeling van het kind er in deze fase nog niet aan toe is, kan je dit onderwerp beter nog niet bespreekbaar maken, tenzij je kind er zelf mee komt. Stel dan vragen en probeer er zo achter te komen waar de vraag vandaan komt, zoals: Wat denk je? Wat heb je gezien? Wat heb je gehoord en van wie? Waar ben je bang voor? Wil het kind meer uitleg over de situatie of gerustgesteld worden? Echter kan je deze vragen ook toepassen bij oudere kinderen. Probeer vooral te luisteren en een open houding aan te nemen. Geef ook aan dat jij er bent voor je kind en zorgt dat het veilig is.

Vanaf 7 jaar gaan kinderen meer bezig zijn met hun eigen omgeving en betrekken ze eventuele angsten ook op hun eigen leven; wat als er een inbreker gaat komen? Vanaf 9 jaar kunnen kinderen zich ook gaan verplaatsen in anderen, bijvoorbeeld het inleven in kinderen die zich in een dergelijk gebied begeven en je kind kan hier ook zorgen over hebben.

Aanvulling voor Curaçao & de regio: wat kun je als ouder extra doen?

• Benoem rustig wat er speelt in kindtaal. Leg feitelijk uit dat er soms schepen, vliegtuigen of oefeningen in de regio zijn. Dat betekent níet dat er hier oorlog komt. Volwassenen en diensten houden dit in de gaten. Zeg bijvoorbeeld: “Jij bent hier veilig.”

• Maak media-afspraken af. Geen autoplay-filmpjes ook wel shorts genoemd of schokkende beelden. Bespreek wat geruchten zijn en dat jullie eerst checken voor je iets gelooft of deelt.

Focus niet alleen op het probleem, biedt ook perspectief;

Wat nu speelt is heel verdrietig en voor ons als volwassenen kan het angst oproepen. Naast de ellende proberen mensen rondom Oekraine ook te helpen. Zo zijn er ook 'bazen van andere landen' die zoeken en praten over een oplossing zodat de oorlog kan stoppen. Het is een feit dat de oorlog niet op Curacao is en dat je hier wel veilig buiten kan spelen. Waar dit zich nu afspeelt is heel ver weg, nog veel verder dan naar Nederland reizen. Bij oudere kinderen kan je ook de wereldkaart erbij pakken om de afstand visueel te maken. Wat ook behulpzaam kan zijn is om te kijken wat jullie kunnen doen om deze mensen te helpen zoals een tekening maken, wat geld overmaken of een kaarsje branden. Als ouder heb je misschien het gevoel dat het niet veel helpt maar voor een kind kan het een prettig gevoel geven en zo leer je ook meteen om voor andere te zorgen en mee te leven. Het kan zorgen en angsten verminderen door het gevoel regie.

Maar mijn kind blijft er in hangen..

Probeer dergelijke gesprekken voor het slapen gaan te vermijden. Ook kan het helpen na een gesprek als deze een ontspannende activiteit met je kind te doen om het hoofd weer even leeg te maken. Als je merkt dat je kind nare dromen krijgt over de situatie, neem dit serieus en probeer je kind zo ver dat mogelijk is te beschermen van de nieuwsberichten. Blijven de klachten langer dan 2 weken zoals nachtmerries, onverklaarbare buik-/hoofdpijn, vermijding of sterke prikkelbaarheid? Neem gerust contact!

Website